Υδάτινα δίκτυα

Οι προτάσεις στηρίζονται στην ιδέα αναμόρφωσης της φυσικής τοπογραφίας της Αθήνας με πλωτά ποτάμια. Η φυσική τοπογραφία μιας πόλης συμβάλλει ουσιαστικά στη διαμόρφωση της ταυτότητάς της. Στον τρόπο που οι κάτοικοι βιώνουν το αστικό περιβάλλον και στον τρόπο που αυτό το περιβάλλον δομείται.

Ποια θα ήταν άραγε η εικόνα της Αθήνας αν ανασχεδιάζαμε τη φυσική τοπογραφία της και αναδύονταν από τη γη ξεχασμένα ποτάμια όπως ο Κηφισός και ο Ιλισός, που όμως αυτή τη φορά θα διέσχιζαν την πλατεία Συντάγματος ή το Ηρώδειο;

Οι δύο υδάτινοι άξονες θα ένωναν την Αθήνα με τα παράλιά της από τα οποία σήμερα είναι αποκομμένη. Ταυτόχρονα, θα συνέβαλλαν στη δημιουργία παρόχθιων εστιών αστικής δραστηριοποίησης και στην πολεοδομική αναδιάταξη της άναρχης και διάχυτης ανάπτυξή της. Οι διαπλεύσιμοι υδάτινοι άξονες θα συμφιλίωναν με μαγικό τρόπο την αυστηρή αστική κουλτούρα των παραποτάμιων πόλεων της δυτικής και κεντρικής Ευρώπης (Παρίσι, Λονδίνο Πράγα, Βουδαπέστη) με την πολύχρωμη και αρωματισμένη ατμόσφαιρα των «πλωτών πόλεων» της Ανατολής (Κάιρο και Μπανγκόκ).

Τι θα συνέβαινε, επίσης, αν από το «σκάμμα» της Αττικής οδού ξεχείλιζε νερό αντί για χώμα και άσφαλτο;

Το ποτάμι αυτοκινήτων που χώρισε τα προάστια στα δύο θα μεταλλασσόταν σε υδάτινο δίκτυο με γέφυρες και πλοιάρια που θα συνένωναν πάλι τις διάσπαρτες γειτονιές στην ίδια πόλη.