Η διαδοχή των διατροφικών συμπεριφορών "της θείας μου" κατά τη διάρκεια ενός οικογενειακού γεύματος παράγει μια διαδοχή νοητικών εικόνων. Οι εικόνες στις οποίες έχει επικεντρωθεί η φωτογραφική μηχανή βρίσκονται σε πρώτο πλάνο, ενώ οι κειμενικές "παρεμβολές" λειτουργούν αντιστικτικά, αποκαλύπτοντας συνειρμικά κομμάτια και αναμνήσεις από τη ζωή της. Όσο περισσότερο λεπτομερή γίνονται τα πλάνα τόσο περισσότερο τα συναισθήματα και οι αναμνήσεις εκτινάσσονται έξω από τον άξονα του χρόνου. Σε αυτήν τη γεμάτη ρυθμικότητα και κανονικότητα ακολουθία εικόνων της τρέχουσας πραγματικότητας και νοητικών εικόνων της υποκειμενικής πραγματικότητας, η πραγματικότητα του υποκειμενικού παρόντος τοποθετείται στο πλαίσιο του γενικού παρόντος. Μια ποικιλία ήχων που αποσπώνται από το περιβάλλον τους έχουν μετασχηματιστεί σε άναρθρη αλλά ακουστικώς διακριτή υπόκρουση, προσπαθώντας να γεφυρώσουν τις χρονικές εναλλαγές μεταξύ παρόντος και παρελθόντος, και να τονίσουν το συνεχές του χρόνου.

Το βίντεο, με αφορμή τις στιγμιαίες διατροφικές εικόνες/στιγμές μιας 98 χρονης επιχειρεί να ανιχνεύσει τους κανόνες της διαλεκτικής συγχώνευσης του άχρονου και του υπερβατικού, καθώς και τα όρια του εφήμερου και του μόνιμου.